Gisterenavond de route bekeken en we hadden de keuze tussen bijzonder slechte weg of de 111 waar we gisteren gebleven waren. We besloten de slechte weg te proberen en maar te zien. Eerst de stad uit, altijd wat moeilijk maar een mooi fietspad langs de grote weg, dat viel mee. Tot het fietspad ophield en bleek dat we toch niet goed zaten. We zaten op de A9 een snelweg. Ook al fiets ik als een lichtgevende zuurstok en mag je hier fietsen. Nee toch niet prettig maar er zat even niet anders op. Dat een tractor ons voorbijstak gaf toch een onnozel gevoel van tevredenheid. We waren niet de enige sukkels. Al snel zagen we de afslag naar de 111 niet prakizeren, doen. Hij had hier een compleet ander karakter dan gisteren. Enkel een vage streep midden op de weg en veel rustiger. Van de provinciale wegen afwijken wil je wel laten want dat zijn gelijk zandpaden. Wind in de rug, de zon op onzen bol, we riskeerden niks. Weer wel een Scandinavië deja-vu. Rechte weg door naaldbossen zelfs inclusief muggenrijke watertjes. Tot de kust en dan naar het westen. Gedaan met vlakke. Korte maar valse beklimmingen. Leuk voor de afwisseling en de vergezichten.Een hotel gezocht in Kuldiga en gevonden. Een verrassend leuk stadje met de breedste waterval van Europa. Hier op een terrasje nog wat gedronken maar er zaten te veel muggen om buiten te eten.