Zo eerst een deel van het vorige verslag erbij moeten zetten want dat was verdwenen.
Vertrokken met een aangename temperatuur en blauwe lucht naar de snelweg. Het was maar een klein stukje en we konden eraf naar de oude "grote" weg op weg naar een kleine grensovergang met Estland. Leve Europa, ook hier geen problemen. Meestal zijn de verschillende gebruiken en bouwstijlen niet grens bepaald maar per streek, regio. Het was daarom wel grappig. De eerste foto in Estland (binnen een kilometer van de grens) was al fietsend van 2 mannen die op hun gemakje voor hun huis zaten. Ze zagen mijn fototoestel en zwaaiden spontaan. De volgende die we tegenkwamen groette uit zichzelf als eerste. Zo. Kunnen de Polen en Russen strak langs je heen kijken, Litouwers en Letten reageren als reactie. Hoera, de spontane begroetingen van de Westen voelt als welkom. De mooie weg vervolgd door de naaldbossen met af en toe een doorkijkje naar de zee en strand. Helaas ook naar de bewolking die komt opzetten. Dit houden we niet droog. Helaas moeten we op een gegeven moment terug naar de snelweg en dan begint het te druppelen. Niet veel, maar t brengt kou mee. De Garmintrack en het routeboekje komen gelukkig weer overeen. Gisteren avond al eens een blik geworpen op de hotel dichtheid van de komende streek en die bleek na Parnu minder of volzet te zijn. In Parnu dus maar langs de toeristen info. Zeer bereidwillig en kundig. Nee, ook zij had de komende 35 kilometer niets open. Op haar advies hier een hotel genomen, haar stad was de moeite. Ze had gelijk en de zon ging weer schijnen.