zaterdag 10 mei

Droog kunnen vertrekken maar gelijk een klim van een uur dus toch nat. Boven aangekomen wilden we een foto maken en kwam er een meneer op ons af: of hij ons kon helpen? Ja, zei Robbie wil je een foto van ons maken? Nee dat wou hij niet,, hij wou enkel de weg wijzen. Aha. Verder dan maar rond het nationale park, dartmoor. Mooi hoor. Wel overal hekjes en veeroosters want alles loopt hier los. Er hebben koeien, stieren. Paarden en schapen op onze pad gehad en af en toe een stortbui. Maar door de extreme wind was je zo weer droog. Omdat die wind tegen was gaf het scherpe dalen minder problemen. Enkel bij slechte pad, want dan was t lopen. Op een gehebven moment werden we een padje opgestuurd, een oude rivierbedding met grote keien, tussen de schapen en steil. Ze zetten er dan een bordje nationale fietsroute bij als aanmoediging, maar mijn tractor banden had ik niet op dus lopen. Shitroad. En dan ineens weer een prachtig mooi pad. We werden nog geïnterviewd door iemand van sustrans, de Engelse nationale fietsroute. Zij hebben Nederland als grote voorbeeld, dat snap ik. We hadden geen plaatsen besproken voor de overtocht, maar omdat de weersvoorspellingen voor de komende drie dagen niet best was voor beide landen toch maar een poging gewaagd. In Frankrijk zouden er de wind dan toch mee hebben ipv tegen. Dus door en door dwars door Plymouth op zoek naar de boot. Ja hoor we waren op tijd. Een hutje besteld (dit bleek een rolstoelhut te zijn, zo ruim hebben we nog nooit gezeten) en gaan eten. Blijkbaar zagen we er erg moe uit want we kregen overal voorgang. Dat we stonken als oude ezels kon ook helpen.