dinsdag, 4 juni 2013

Na een goed ontbijt er aan begonnen. De eerste 10-15 kilometer liepen de wandelaars op een grindpad naast de weg. Er waren al wat aan t klimmen dus eens goed kunnen bekijken. Alle leeftijden, alle rassen en maten. Het getik van hun houten of aluminium stokken geeft een mooi ritme. De meeste hebben goede schoenen en tassen. Een enkeling een duwkar,trekkar of een rolkoffertje. Ook kwamen we een vrouw tegen met naast haar goedgevulde rugzak in elke hand een plastic tas. Volgens Robbie vol stenen als boetedoening. Ik denk eerder aan 6 dozen cakejes waar Astorga om bekend staat.we fietsen in het goede jaargetij want de struiken staan prachtig in bloei, paars, wit geel. Je kunt merken dat we hoog fietsen, want de bomen die erg nog zijn, zijn klein, dun en met een soort mos bedekt. De klim is vooral lang en niet al te zwaar. De fietsers die je op t begin van de dag tegenkomt, daar blijf je haasje over mee spelen. Op het moment dat ik denk dat we bij de laatste bocht zijn en ik zeg dat tegen Robbie, steekt hij me voorbij, dun platten. Goed dat ik net daarvoor nog een foto van hem heb gemaakt: in mijn achterruit kijk spiegel.
Het blijkt niet de laatste bocht, maar ja, ik lig in en deuk en das geen combi met klimmen. Gelijk is hij overmoedig en daagt bij deze de beul van de Boudelodijk uit voor de Ardennen. Bij het Cruz de Ferro heb ik een foto van Riejaa achtergelaten, naast een foto van een jong ,meisje. Wat een cru plaats. Boven staan mensen afscheid te nemen, van mensen en dromen. 2 meter lager worden foto's gemaakt. Hoera we hebben t gehaald. Een vriendelijk paar uit Brabant maakt van ons een foto en Mailt die door. Leuk voor op t blog. En dan de afdaling. Die was steil en niet leuk.
Er zijn plaatsen op de route die doorslapen en je hebt er die maken er iets van. Met al die nationaliteiten krijg je dan snel zo'n hippiesfeertje. En in zo'n dorp had Robbie een platte achterband. Een nieuwe opgelegd, maar dan t oppompen, handmatig en 2 chiffonnen lucht nog niet hard. Weer een voordeel van onze half lege tassen. Een deel van zijn bagage kon zo bij mij. De Franse ventielen vervloekt en met 2 benen op de grond langzaam verder.
20 kilometer verder en ondertussen heel wat warmer eindelijk een open fietsenmaker. Nieuw binnenbandje gekocht en 4 harde banden gekregen en vol goede moed de dag af gefietst.