Donderdag, 28 april 2016

Elke dag stijgt de temperatuur een beetje dus we zijn content. Er zitten ook nog genoeg beklimmingen in om het warm te krijgen. De dorpjes ogen wat somber, de huizen zijn cementkleurig maar de meeste luikjes hangen nog recht en er zit nog verf op. De mensen zijn des te vriendelijker. De eerste: "messieurs, dames" , " Bon Courage" en opgestoken duimen hebben we al binnen. Maar ook de simpele aanmoedigingen als het steil is...leuk. In de middag hebben we een klein buitje gehad maar dat mag de pret niet drukken. Een ree gezien langs de bosrand, een vos met 4 welpjes en als je dan ook nog door zoon mooie poort mag fietsen voelt een mens zich toch een beetje gezegend. Daarna zagen we een koe naast haar doodgeboren kalf, dat was minder. Gekozen voor een route langs een kasteel. Het kasteel stelde niet veel voor maar het dal was gewoon liefelijk. Dat we 500 meter moesten lopen wegens slecht bospad namen we op de koop toe. Dat het voor mij 2 x zolang was wegens niet durven dalen op slecht bospad, prima. Een paar behoorlijk valse klimmen en we kwamen bij een jaagpad langs een kanaal. Hier zagen we een hertje zwemmen, ik hoop dat t aan de kant kon komen. De zon scheen dus maar verder. Op naar Langres. We dachten het plat af te kunnen werken maar dit bleek een vestigingsstad dus boven op de berg. Na zoon lange dag was dat wel gemeen. Maar goed ook hier een hotel gevonden en nu kiekendood na 123 kilometer waarvan 1300 hoogtemeters. Met mijn nieuwe zadel heb ik een haat/ liefde verhouding. 1 keer raden wat het nu is.