Donderdag, 5 mei 2016

Vanochtend vertrokken met prachtig weer al was het op het begin nog koud. Al vrij snel kwamen we op een voor voie verte, in dit geval een voormalig spoorlijntje. Dit traject had vele tunnels, lang en zonder licht dus stikkedonker. Geen asfalt dus niet altijd even prettig. Pas toen ik ging zingen ging het licht aan. Dat schol een stuk. Daarna een mooie afdaling naar de Loire met natuurlijk weer een volgende beklimming. We hebben veel moeten klimmen, zelfs tot 1200 meter. Was er in le Puy al iets te merken van zuidelijke sferen door de versierde balkonnetjes, dat is op deze hoogte wel anders. Hier gaan ze voor robuust. De huizen zijn van een soort hele grote kiezelstenen en zo aan elkaar gemetseld, nog een betonnen balk boven de ramen en een dak erop en klaar. Versieringen zijn maar stadse fratsen. Maar of we nu klommen of daalden, het was overal prachtig. We zitten nu in Langogne, een plaatsje waar iedereen die een motor heeft eens door gereden moet hebben. In onze badkamer kun je op t toilet zitten, je douchen en je tanden poetsen gelijk. Zelfs geen ruimte voor een deur.