Vrijdag, 5 juni 2015

Of het kwam door het goede verduisteringsgordijn of de jacuzzi van gisterenavond, feit is dat we sliepen tot kwart voor 7. Voor ons een gat in de dag. Strak blauwe lucht en aangename temperatuur, gelukkig niet zo warm als bij jullie. Eerst lang de scheidingsrivier naar de grens en daar weer hey circus. Mijn gegevens in moeten vullen op een papiertje van nog geen 10 cm, dat kan natuurlijk nooit iemand lezen, klap deurtje door en met fiets en al door de scan poort. Het lampje ging wel rood branden maar de beambte bleef stoïcijns voor zich kijken. Op mijn vragend oké? Knipperde hij met zijn ogen, vast Russisch voor ja. Daar staan we weer voor de 2e maal de Russische grens over. Weer eerst langs de snelweg. 50 kilometer maar ook nu weer geen probleem. Brede weg, goed asfalt met een brede vluchtstrook waarop wij mogen fietsen, daarnaast nog een meter goed berijdbaar grind. Als ze de mogelijkheid hebben geven ze je ook volop ruimte. Er was slaapgelegenheid op 60 kilometer en 130 kilometer. Gisteren hadden we besloten voor het laatste te gaan en dit gereserveerd. Na de snelweg ging het eerste stuk prima wat weg betreft. Tijd om rond te kijken. Eigenlijk hetzelfde, ook hier zijn de bomen groen en fluiten de vogels. We gingen even van de route af om langs de ruïne van Koporje te gaan. Die was gesloten volgens een Russische bezoeker wegens instortingsgevaar. Maar goed ik kan geen Russisch dus wie weet. Flinke ruïne maar overwoekerd. Verder langs een sloppenwijk anders kan ik het niet noemen. En de weg werd slechter en slechter. De gaten en putten waren ontelbaar. Zoon 20 centimeter diep en een halve meter breed met scherpe rand was een normale. Daar kan je fiets zich behoorlijk aan bezeren. Het werd ook drukker. Dus niet alleen wij moesten slalommen maar ook de auto's. Grote stukken over het gravel naast de weg gereden, dat lag er beter bij. En dan denk je dat het niet erger kan en heb je ineens weer goede weg. Met het volgende probleem: je hebt hier van die oude barrels, die vergiftigen je longen maar verder niks. Maar je hebt hier ook nieuwe auto's en die MOETEN en die oude maar ook de nieuwe voorbij. En daar rijden wij dan. Das niet prettig. Dus zodra er een paar goede auto's vlak achterelkaar tegemoet komen maak ik me breed en kijk heel boos naar de bestuurders. Dat maakt indruk.
Blij aangekomen bij het hotel waar we al worden opgewacht met een opgetrommelde vertaalster.